De Twee Hoeden

Als we de deur uitgaan neemt Ingrid als vanzelfsprekend de huissleutel mee en loop ik volgzaam achter haar aan. Zo ben ik het gewend.

Na een tijdje voel ik dat dit niet meer bij mij past en realiseer me dat ík degene wil zijn die de huissleutel meeneemt.

Ik spreek Ingrid erop aan. Ze reageert een beetje verbaasd, ze is zo gewend zelf de sleutel mee te nemen. Maar ze lacht en gaat akkoord. Aanvankelijk merk ik nog dat ze sluiks controleert of ik de sleutel wel in mijn zak steek en een enkele keer vraagt ze na.

Langzaam maar zeker groeit haar vertrouwen en laat ze het bij mij. Ze lijkt er niet meer op te letten, maar bij vrouwen weet je het nooit.

Ik ken mezelf, voor het geval ik de sleutel toch vergeet heb ik er voor alle zekerheid een buiten verstopt. Tot nu toe heb ik hem niet nodig gehad.

Terug naar Ervaringen