De Twee Hoeden

Al een paar jaar heb ik last van mijn linkerschouder. Inmiddels is die pijn chronisch. Lang leek het erop dat de oorzaak gezocht moest worden in een uitzaaiing van de prostaatkanker. Na recentelijk onderzoek is dat nog maar de vraag, de artsen hebben er zo hun twijfels over. Dat te horen, was op zich een verrassing en een hele geruststelling, maar waarom doet mijn schouder dan pijn?

Twee aspecten spelen daarbij voor mij een rol.

Allereerst ben ik ervan overtuigd dat mijn lichaam een manifestatie van mijn ziel is. Daaruit kan ik dus de conclusie trekken dat mijn ziel me blijkbaar iets te vertellen heeft.

Daar staat tegenover dat ik weet dat niets een betekenis in zichzelf heeft, en alles slechts de betekenis krijgt die ik eraan geef.

Wat wil de pijn in mijn schouder mij laten weten? Welke boodschap hoor ik?

Mijn linkerschouder wordt bestuurd vanuit mijn rechterhersenhelft, de plek van mijn gevoelens, mijn intuïtie, mijn creativiteit, kortom mijn vrouwelijke kant. Heb ik daar soms nog iets te helen?

Als ik Ingrid de vraag voorleg heeft ze direct een antwoord:

“Je mag nog wel wat meer van jezelf gaan houden! En je niet langer schuldig voelen over dingen die je in het verleden wellicht verkeerd zou hebben gedaan.”

Daar heeft ze inderdaad een punt, ik ben er nog steeds niet erg trots op, hoe ik me soms naar haar toe, maar ook in relatie tot mijn ex-vrouw, heb gedragen. Daar voel ik me nog wel eens schuldig over. Mijn gevoel van eigenwaarde en de angst voor de afwijzing spelen zo nu en dan nog op.

Ingrid heeft me regelmatig verzekerd, ervan doordrongen te zijn dat het blijkbaar zo moest gaan, ook voor haar, en dat ze me helemaal niets verwijt, ondanks dat het bij tijd en wijlen pijnlijk en verdrietig was. Ze begrijpt heel goed waar ik vandaan kwam en waarom het zo moeilijk voor me was. En ze weet dat ik deed wat ik kon.

Ik blijf het moeilijk vinden. Dus ja...zelfliefde. Ze heeft gelijk, dat is nog wel een dingetje voor me. Daar staat een groot bord bij: “Werk in Uitvoering”.

Terug naar Ervaringen