De Twee Hoeden

Aan het begin van de herfst van 2020 zijn Ingrid en ik gedwongen de oude boerderij waar we tijdelijk wonen te verlaten en moeten we op zoek naar een andere woonplek.

Ik kom een oproep tegen van een nieuwe woongroep in Brabant. Het is een oud verlangen van mij om samen met anderen te wonen. Ik ben er al een paar keer dichtbij geweest, maar het is nooit echt gelukt. Dit lijkt de kans. 

En nog wel in Brabant, mijn geboortegrond.

We reizen twee keer af naar het Zuiden om kennis te maken. De toekomstige medebewoners lijken oké maar de manier waarop het door de initiatiefnemer vorm wordt gegeven staat ons totaal niet aan. Het staat bol van regels en verplichtingen. Dat is niet hoe wij willen leven.

We brengen in dat het ook anders kan, waarbij in vrijheid datgene kan ontstaan wat nodig is. Als mensen niets meer moeten, gaan ze dingen doen om uitdrukking te geven aan wie ze zijn. Dan gebeurt alles vanzelf. 

Ons voorstel vindt geen gehoor en we zijn niet langer welkom. Het is een teleurstelling, maar ik vertrouw erop dat er blijkbaar iets beters op ons wacht.

En inderdaad, nog geen maand later verhuizen we naar het Zuiden van Brabant waar we samen met een paar jonge mensen in een bijna 100 jaar oude Jugendstil villa wonen. Dit verzin je niet. Dankjewel Universum. 

Zie ook: Pas op met wat je wenst!

Terug naar Ervaringen